Sinüsler, kafatasının içinde, yanak, alın, göz çevresi ve geniz bölgelerinde yer alan, burun hava kanalıyla birleşen hava dolu boşluklardır. Bu boşluklar, burun yoluyla alınan havanın temizlenmesi, nemlendirilmesi ve ısınması gibi önemli görevleri yerine getirir. Ayrıca, sesin rezonansını sağlamak ve sesin akışını düzenlemek de sinüslerin işlevlerinden biridir. Sinüsler, beyin ve göz gibi hayati organları darbelere karşı koruyan bir savunma bariyeri işlevi görür ve aynı zamanda kafatasının ağırlığını azaltarak başın dengede durmasını sağlar.

Sinüsler, kafatası içinde bulundukları yere göre dört ana gruba ayrılır:

Maksiller Sinüsler: Her iki yanda birer tane olmak üzere toplamda iki adet sinüs bulunur. Bu sinüsler, embriyonik gelişim süreciyle paralel olarak gelişir ve doğumda mevcut olur. 3 yaşında anlamlı bir büyüklüğe ulaşır.

Etmoid Sinüsler: Burun üst kısmında ve göz çevresinde bulunan, bir dizi küçük hava keseciğinden oluşan sinüslerdir. Embriyonik gelişim sürecinde oluşur, doğumda var olur ve 12 yaşında yetişkin boyutlarına ulaşır.

Sfenoid Sinüsler: Burnun arka kısmında ve kafatasının derinliğinde bulunan sinüslerdir. Bu sinüslerin oluşumu 2 yaşında başlar ve hava ile dolması 5 yaşında tamamlanır.

Frontal Sinüsler: Alın bölgesinde yer alan, iki adet sinüsten oluşur. Oluşumu 6-8 yaşlarında tamamlanır ve etmoid sinüsten ayrılır. Normal büyüklüğüne ise 8-10 yaşlarında ulaşır.

Sinüslerin iç yüzeyi, mukoza benzeri bir salgılama yapabilen hareketli bir tabakayla kaplıdır. Bu tabaka, burnun iç yapısına benzer bir dokuya sahiptir ve sinüslerin tamamı, burun boşluğuyla bağlantılıdır. Burunda meydana gelen herhangi bir enfeksiyon, burun şişmesine ve ödem oluşmasına neden olur. Bu durum, sinüslerde üretilen mukusun burun boşluğu aracılığıyla boğaz ve yemek borusuna geçişini engeller. Mukus birikmeye başlar, bu da sinüslerde basınç artışına yol açar ve hastalık belirtilerini şiddetlendirebilir.